อาหารแปรรูป ทุกๆปีชาวอเมริกันหลายล้านคน พยายามลดอาหารแปรรูปพิเศษ ซึ่งเป็นสูตรทางอุตสาหกรรมที่มักเติมไขมันสูง คาร์โบไฮเดรตขัดสีหรือทั้งสองอย่าง ลองนึกถึงคุกกี้ เค้ก มันฝรั่งทอด และพิซซ่า สำหรับหลายๆคน ความปรารถนาที่จะเปลี่ยนสิ่งที่พวกเขากินนั้น เกิดจากความกังวลเกี่ยวกับภาวะสุขภาพที่อาจคุกคามชีวิต เช่น โรคเบาหวานและโรคหัวใจ ผลกระทบของอาหารต่อสุขภาพไม่ใช่ปัญหาเล็กน้อย อันที่จริงคณะกรรมาธิการสหสาขาวิชาชีพล่าสุด
ของนักวิทยาศาสตร์ชั้นนำ 37 คน จากทั่วโลกระบุว่าอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพ มีความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์มากกว่า การมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ปลอดภัย และแอลกอฮอล์การใช้ยาและยาสูบรวมกัน หลายคนรู้ว่าอาหารแปรรูปส่วนใหญ่ไม่ดี ต่อสุขภาพ แต่เป้าหมายของการตัดทอน อาจเป็นเรื่องที่ท้าทายมากจนทำให้ความพยายามส่วนใหญ่เหล่านี้ล้มเหลว ทำไมในห้องแล็บวิทยาศาสตร์การอาหารและการเสพติด และการรักษาที่มหาวิทยาลัยมิชิแกน เพื่อนร่วมงานของเรา
และเรากำลังตรวจสอบปัจจัยหนึ่งที่มักถูกมองข้าม อาหารที่ผ่านกระบวนการพิเศษเหล่านี้ อาจทำให้เสพติดได้ โดยมีส่วนเหมือนกันกับผลิตภัณฑ์ยาสูบมากกว่า อาหารที่ไม่แปรรูปอย่างแอปเปิลหรือถั่ว ติดอาหารแปรรูปพิเศษ เราเป็นนักจิตวิทยาคลินิกที่ศึกษาวิทยาศาสตร์การเสพติด โรคอ้วน และการกินที่ไม่เป็นระเบียบ ในระหว่างการฝึกอบรมที่มหาวิทยาลัยเยล เป็นที่ชัดเจนว่าหลายคนแสดงอาการเสพติดแบบคลาสสิก ในความสัมพันธ์ของพวกเขากับอาหารแปรรูปพิเศษ
เช่น การสูญเสียการควบคุมการบริโภค ความอยากที่รุนแรงเป็นผลเสีย ดังนั้น เพื่อนร่วมงานของเรา และเราจึงสร้างแบบวัดการเสพติดอาหารของเยล เป็นมาตรการที่ใช้เกณฑ์ของสมาคมจิตแพทย์อเมริกัน ที่ใช้ในชาวอเมริกันร้อยละ 15 เข้าเกณฑ์สำหรับการเสพติดอาหาร ซึ่งเกี่ยวข้องกับโรคที่เกี่ยวข้องกับอาหารของโรคอ้วน และคุณภาพชีวิตที่แย่ลง ความแพร่หลายนี้
สอดคล้องกับการเสพติดสารที่ถูกกฎหมายและเข้าถึงได้อื่นๆตัวอย่างเช่น 14 เปอร์เซ็นต์ ของผู้คนในสหรัฐเข้าเกณฑ์ ที่จะวินิจฉัยความผิดปกติจากการดื่มสุรา เป็นที่ชัดเจนจากการวิจัยของเราว่า ผู้คนไม่ได้สัมผัสกับสิ่งเสพติดนี้ จากอาหารทุกชนิด อาหารแปรรูป พิเศษที่มีไขมันเทียมสูงและคาร์โบไฮเดรตขัดสี เช่น น้ำตาลและแป้งขัดขาว เป็นอาหารที่ผู้คนรับประทานอย่างเสพติด ตัวอย่างเช่น ช็อกโกแลต ไอศกรีม เฟรนช์ฟรายส์ พิซซ่า และคุกกี้
คืออาหารที่ผู้คนเสพติดมากที่สุด ไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนรายงานว่า พวกเขาไม่น่าจะสูญเสียการควบคุมการบริโภคบรอกโคลี ถั่ว และแตงกวา แต่อาหารแปรรูปพิเศษเหล่านี้ถือเป็นสิ่งเสพติดได้จริง หรือผู้คนหลงระเริงในสิ่งที่พวกเขาชอบมากเกินไป เพื่อช่วยเราตอบคำถามเหล่านี้ เพื่อนร่วมงานของเราและเราได้หันไปหาหนึ่ง ในข้อถกเถียงครั้งใหญ่ครั้งสุดท้ายในวิทยาศาสตร์การเสพติด ไม่ว่ายาสูบจะทำให้เสพติดหรือไม่ กรณีที่คุณสามารถติดยาสูบได้ ความคิดที่ว่ายาสูบ
เป็นสิ่งเสพติดได้รับการโต้แย้งอย่างมาก มานานหลายทศวรรษ ตรงกันข้ามกับยาเสพติด เช่น แอลกอฮอล์และสารกลุ่มฝิ่น ผลิตภัณฑ์ยาสูบไม่ทำให้มึนเมา และช่วยให้ผู้คนดำเนินชีวิตประจำวันได้ ในขณะที่ใช้ผลิตภัณฑ์ยาสูบ ยังไม่ก่อให้เกิดอาการถอนยาที่คุกคามถึงชีวิต ซึ่งแตกต่างจากแอลกอฮอล์และสารกลุ่มฝิ่น และมีความจำเป็นเพียงเล็กน้อย ที่จะฝ่าฝืนกฎหมายเพื่อเข้าถึงหรือใช้ยาสูบ บริษัทอุตสาหกรรมยาสูบระดับโลกที่ใหญ่ที่สุดซึ่งรวมกลุ่มกันเรียกขานว่า
บริษัทยาสูบ มักจะเน้นย้ำถึงความแตกต่าง ระหว่างยาสูบและยาเสพติดคลาสสิก ข้อสงสัยที่เพิ่มขึ้นว่ายาสูบเป็นสิ่งเสพติดจริง หรือไม่จะช่วยให้พวกเขาหลีกเลี่ยงความผิด จากแนวทางปฏิบัติในอุตสาหกรรมของพวกเขา และโยนความผิดให้กับผู้บริโภคที่เลือกที่จะสูบบุหรี่ต่อไป อย่างไรก็ตามในปี 1988 ศัลยแพทย์ทั่วไประบุว่าผลิตภัณฑ์ยาสูบ เป็นสิ่งเสพติดอย่างเป็นทางการรายงานนี้ขัดแย้งโดยตรงกับจุดยืนของบริษัทยาสูบ ที่ว่าการบริโภคยาสูบ
เป็นเรื่องของทางเลือกของผู้บริโภคที่ขับเคลื่อน โดยรสชาติและผลกระทบทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์ของตน โดยทั่วไปศัลยแพทย์ผู้นี้พิจารณาการจัดประเภทผลิตภัณฑ์ยาสูบว่า เป็นสิ่งเสพติดจากความสามารถในการกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกอยากใช้ที่รุนแรง และมักไม่อาจต้านทานได้ แม้ว่าจะมีความปรารถนาที่จะเลิกบุหรี่ และเผชิญกับผลกระทบด้านสุขภาพที่คุกคามชีวิตก็ตาม หลักฐานอีกชิ้นหนึ่งคือความสามารถของผลิตภัณฑ์ยาสูบ
ในการส่งสารนิโคตินปริมาณสูงอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำให้ได้รับสารนิโคตินในปริมาณสูงอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำให้ผู้ใช้ต้องการเพิ่มพฤติกรรมซ้ำๆ เพื่อให้ได้รับสารเสพติดมากขึ้นเกณฑ์สุดท้ายของการเสพติดยาสูบ คือความสามารถในการเปลี่ยนอารมณ์ เพิ่มความสุข ลดอารมณ์ด้านลบ เนื่องจากนิโคตินส่งผลต่อสมอง เป็นความเข้าใจผิดทั่วไปว่าการระบุนั้น ขึ้นอยู่กับการระบุการตอบสนองของสมองต่อยาสูบในปี 1980 นักวิจัยรู้ว่านิโคตินมีผลกระทบต่อสมอง
แต่ในเวลานั้นไม่ค่อยมีใครรู้ว่า ยาเสพติดส่งผลต่อสมองอย่างไร อันที่จริงแล้ว ตัวบ่งชี้ทางชีววิทยาที่เป็นเป้าหมายของการเสพติด เช่น การตอบสนองของสมองที่เฉพาะเจาะจงและวัดผลได้ ซึ่งยืนยันว่ามีคนติดสารเสพติด ยังไม่มีอยู่จริงศัลยแพทย์ทั่วไป กำหนดให้ยาสูบเป็นผลิตภัณฑ์เสพติด ได้เพิ่มเปอร์เซ็นต์ของประชาชนที่มองว่า การสูบบุหรี่เป็นการเสพติดจากร้อยละ 37 ในปี 1980 เป็นร้อยละ 74 ในปี 2002 กรณีทางวิทยาศาสตร์ที่บุหรี่เป็นสิ่งเสพติด
โดยยังทำให้บริษัทยาสูบ ปกป้องการปฏิบัติของตนได้ยากขึ้นในปี 1998 บริษัทยาสูบ แพ้การต่อสู้ทางกฎหมาย ซึ่งส่งผลให้พวกเขาต้องจ่ายเงินหลายพันล้านดอลลาร์ให้กับรัฐ เพื่อครอบคลุมค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับการสูบบุหรี่ ศาลสั่งให้พวกเขาเปิดเผยเอกสารลับที่แสดงให้เห็นว่า พวกเขาปกปิดลักษณะที่ไม่ดีต่อสุขภาพ และเสพติดของผลิตภัณฑ์ของตน นอกจากนี้ การตัดสินใจยังวางข้อจำกัดที่สำคัญ เกี่ยวกับความสามารถในการทำการตลาด ผลิตภัณฑ์ของตน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเยาวชนตั้งแต่ปี 1980 เป็นต้นมาการใช้ผลิตภัณฑ์ยาสูบในสหรัฐฯ ลดลงอย่างมากซึ่งเป็นความสำเร็จ ด้านสาธารณสุขครั้งใหญ่ อาหารแปรรูปพิเศษให้ทำเครื่องหมายในช่องเดียวกัน อาหารที่ผ่านกระบวนการพิเศษตรงตามเกณฑ์ทั้งหมด ที่ใช้ในการระบุว่ายาสูบเป็นสิ่งเสพติด ยาสูบและอาหารแปรรูปพิเศษเปลี่ยนอารมณ์ ด้วยวิธีเดียวกันโดยเพิ่มความรู้สึกพึงพอใจ และลดอารมณ์เชิงลบ คาร์โบไฮเดรตขัดสีและไขมันในระดับสูง
ในอาหารที่ผ่านกระบวนการพิเศษ จะกระตุ้นระบบการให้รางวัลในสมอง อย่างมีประสิทธิภาพ อาหารที่ผ่านกระบวนการพิเศษ เป็นสิ่งที่ส่งเสริมอย่างมาก พวกมันสามารถกำหนดพฤติกรรมของคุณ เพื่อให้คุณกลับมากินอีก ตัวอย่างเช่น ครูและผู้ปกครองใช้อาหารแปรรูปพิเศษ เพื่อให้รางวัลพฤติกรรมที่ดีในเด็ก เพื่อเพิ่มโอกาสที่เด็กจะมีพฤติกรรมต่อไป ในหนูทดลองนักวิจัยพบซ้ำแล้วซ้ำอีกว่ารสหวานนั้น กระตุ้นอารมณ์ได้ดีกว่าแม้แต่สารเสพติดอย่างโคเคน
อัตราความล้มเหลวของอาหารสูง ทำให้เห็นได้อย่างเจ็บปวดว่าอาหารที่ผ่านกระบวนการพิเศษ สามารถกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกอยากใช้อย่างรุนแรง และมักจะต้านทานไม่ได้แม้ว่าจะต้องการเลิกใช้ ก็ตามในทางตรงกันข้าม อาหารที่มีคุณค่า ทางโภชนาการและผ่านกระบวนการน้อยที่สุด เช่น ผลไม้ ผัก และพืชตระกูลถั่วไม่เข้าเกณฑ์เหล่านี้ สำหรับการเสพติดเริ่มต้นในทศวรรษที่ 1980ปริมาณอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพและผ่านกระบวนการพิเศษในสหรัฐอเมริกาพุ่งสูงขึ้น
ในเวลาเดียวกันบริษัทยาสูบฟิลิป มอร์ริส และอาร์เจ เรย์โนลด์ส กำลังซื้อบริษัทอาหารและเครื่องดื่ม ที่ผ่านกระบวนการพิเศษ ซึ่งรวมถึงอาหารทั่วไป คราฟท์ นาบิสโก คูลเอดฟิลิปมอริส และอาร์เจ เรย์โนลด์ส ใช้ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ การตลาด และอุตสาหกรรมในการออกแบบ และจำหน่ายผลิตภัณฑ์ยาสูบ ที่ก่อให้เกิดการเสพติดและให้ผลกำไรสูง และนำไปใช้กับกลุ่มผลิตภัณฑ์อาหารแปรรูปพิเศษ ของพวกเขา
แม้ว่าในที่สุดบริษัทยาสูบเหล่านี้จะขายแบรนด์อาหารของตนให้กับกลุ่มบริษัทอาหารและเครื่องดื่มนานาชาติในช่วงทศวรรษที่ 2000 แต่พวกเขาก็ได้ฝากตราประทับไว้ กับสิ่งแวดล้อมด้านอาหารสมัยใหม่แล้วที่ครอบงำสภาพแวดล้อมด้านอาหารในปัจจุบันคือผู้คนที่พยายามกินอาหารเหล่านี้ในปริมาณที่พอเหมาะ ซึ่งก็คือคนอเมริกันส่วนใหญ่ที่มีจิตใจอ่อนแอ เป็นเรื่องเดียวกับที่ใช้อธิบายว่าทำไมคนถึงเลิกสูบบุหรี่ไม่ได้
โดยไม่สนใจข้อเท็จจริงที่ว่าอุตสาหกรรมที่ผลิตบุหรี่ได้พัฒนา และทำการตลาดอาหารเหล่านี้จำนวนมาก โดยจงใจทำงานเพื่อเพิ่มความอยาก และสร้างผู้ใช้จำนวนมาก ลักษณะเสพติดของอาหารแปรรูปพิเศษเหล่านี้ บั่นทอนเจตจำนงเสรีและสุขภาพของผู้บริโภค ในการทำกำไร ถึงกระนั้น มีความแตกต่างที่สำคัญ ระหว่างยาสูบกับอาหารแปรรูปพิเศษ เราทุกคนต้องกิน ไม่มีใครสามารถเลือกไม่ใช้ได้
เช่นเดียวกับในกรณีของผลิตภัณฑ์ยาสูบ มีแนวโน้มที่จะใช้กฎระเบียบของอุตสาหกรรม เพื่อขจัดความนิยมของอาหารแปรรูปพิเศษและปัญหาสุขภาพที่มาพร้อมกับพวกเขา
นานาสาระ >> ผิว อธิบายเกี่ยวกับสัญญาณแรกของ ผิว ที่กำลังก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่
